რუსთავში, თბილისის სამხრეთ-აღმოსავლეთში მდებარე ყოფილ სამრეწველო ქალაქში, რომლის მოსახლეობა 80 000-ს შეადგენს, ლუთერული სამრევლო 90-იანი წლების დასაწყისში გერმანული წარმოშობის ადამიანებმა დააარსეს.  მათი ნაწილი აქ სამუდამოდ დასახლდა, იმ ინჟინრებისა და მუშახელის მსგავსად, რომლებიც საბჭოთა კავშირის სხვადასხვა კუთხიდან 1960-იან წლებში ახალი რუსთავის ასაშენებლად ჩამოიყვანეს. სამრევლოს დაარსებაში მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანეს ვალერი ბაბაევმა, რომელის მოგვიანებით მრავალი წლის მანძილზე სამრევლოს ლექტორი იყო და ჰარი აზიკოვმა, საქართველოს ევანგელიურ-ლუთერული ეკლესიის პასტორმა. სწორედ ვალერი ბაბაევის და მისი მეუღლის ლარისას ბინაში იმართებოდა პირველი ღვთისმსახურებები. როდესაც სამრევლო გაიზარდა, ის საკლასო ოთახებსა და სხვა დაწესებულებების სივრცეებში იკრიბებოდა. მრევლის წევრების გერმანიაში ემიგრაციის გამო გამუდმებით იცვლებოდა მრევლის რიცხვი. 1999 წელს გამართულ პირველ სინოდში რუსთავიდანაც მონაწილეობდნენ სინოდის წევრები. ამავდროულად ეპისკოპოს ჰუმელის დამსახურებით სამრევლოსთვის ძველი რუსთავის ბოლოში პატარა ეკლესია აშენდა ბაღით. დღესდღეობით რუსთავის სამრევლო სიდიდით მეორეა და აქტიური სამრევლო ცხოვრებით ცხოვრობს.